Jako, że w stolicy Japonii lądujemy przed południem – mamy przed sobą jeszcze sporą ilość dnia do wykorzystania. I chociaż organizm jest lekko skołowany zmianą strefy czasowej (różnica w stosunku do letniego czasu w Polsce to 7 godzin) i dopomina się chwili regeneracji po długim locie – stwierdzamy, że nie pora na leżenie. Bezsenność – gdzie jak nie w Tokio! ☺ Po przedostaniu się z lotniska do miasta, udajemy się (cały czas wspierani i upewniani przez GPS) w rejony naszego pierwszego noclegu.
Plecak w kuwecie i Ninja w Internecie
Pierwszego, bardzo - jak się później okaże - reprezentatywnego kontaktu z japońską kulturą (osobistą) doświadczamy już na lotnisku Tokio Narita, gdzie spokojni Japończycy stoją grzecznie w równych rzędach oczekując na kontrolę paszportową, a Pani monitorująca ten (i tak już usystematyzowany) ruch, z uśmiechem na twarzy i przepraszającym tonem informuje stojące obok nas turystki o zakazie fotografowania w tym miejscu. Po raz drugi otwieramy ze zdziwienia zachodnie powieki, kiedy po sprawnym przejściu przez kontrolę paszportową przechodzimy do taśmy, na której już krąży spora ilość bagaży.
Piąta pora roku w Azji
Nasza podróż do Kraju Kwitnącej Wiśni trwała 11dni, z czego 2 zajęło nam dotarcie na miejsce i powrót do domu. 9 dni w kraju Azji to niezwykle mało i zdawaliśmy sobie z tego sprawę od momentu zarezerwowania biletu lotniczego. Dlatego też - postanowiliśmy w tym skompresowanym planie spakować zarówno odwiedzenie możliwie największej liczby ciekawych miejsc, ale bez redukcji do bezmyślnego odhaczania kolejnych punktów i gorączkowego fotografowania wszystkiego dookoła, poznanie odrobinę żyjących tam ludzi, jak i niespieszny odpoczynek na łonie wschodniej natury.
Blog o niepoprawnych podróżnikach
get itchy feet za słownikiem:
EN: to start to want to travel or do something different
PL: nie móc usiedzieć w miejscu
